مي بينم دوستان روزنامه نگارم از واكنش هاي مردمي به مرگ مرتضي پاشايي اظهار شگفتي مي كنند. روزنامه نگاران معمولا فكر مي كنند بر جريانهاي خبري و خبرساز مسلط اند و وقتي چيزي مي بينند كه از پيش بيني آنها خارج است شگفت زده مي شوند. اين موضوع به نقصي در شيوه اطلاع يابي روزنامه نگاران از مسائل اجتماعي بر مي گردد شايد هم به غرق شدن آنها در موضوعات سياسي و گاه نخبگاني. من شخصا فكر مي كنم عرصه اي را كه مردم در آن بازي مي كنند و نقش آفريني مي كنند دست كم گرفته ايم. بعلاوه روحيات عمومي را هم بنادرست متاثر از رسانه هاي جريان اصلي مي دانيم رسانه هايي كه حرفه اي ها توليد مي كنند. اما واقعيت اين است كه مردم رسانه هاي تازه اي دارند كه خودشان توليد مي كنند و مثل دوبيتي سراينده اش معلوم نيست ولي به دل مي نشيند و تاثير مي گذارد. مرگ اين خواننده جوان درس مهمي براي روزنامه نگاران دارد تا رسانه هاي دوبيتي وار را باور كنند. در محتواي اين سوگواري هم مسائلي ديگر هست كه باشد تا وقتي ديگر.