آقای ظریف امروز گفته است که توافق احتمالی بر سر برنامه اتمی این کشور "در یک قطعنامه فصل هفتمی منشور ملل متحد مورد تأیید قرار می‌گیرد و در نتیجه به یک توافق بین‌المللی و الزام آور برای همه دولت‌ها تبدیل می‌شود".
ارجاع توافق اتمی به شورای امنیت یک راه‌حل بسیار هوشمندانه است. خارج از نظرات سیاسی متفاوت، از جهت تکنیک‌های دیپلماسی انصافا نبوغ آمیز است.
آقای ظریف با ظرافت و بصورت غیرمستقیم اشاره می‌کند که این راه‌حل به فکر او رسیده. اگر این طور است، هوش او را تحسین می‌کنم. امیدوارم به جزییات توافق احتمالی نیز متعهد بماند. رعایت اخلاقی توافق نیز یک هوشمندی فراتر است.
دلایل خوب بودن این راه‌حل زیاد است. یکی این که طرف دیگر مذاکرات در واقع همان اعضای دائم شورای امنیت بعلاوه‌ی آلمان می‌باشند. بنابراین چارچوب مذاکرات تغییر زیادی نمی‌‌کند، اما نتایج آن برای همه‌ی دولت‌ها الزام‌آور می‌شود.
دوم این که کنگره‌ی آمریکا نیز احتمالا مجبور می‌شود تا حدود زیادی با برداشتن تحریم‌ها کنار بیاید. حدس می‌زنم آقای نتانیاهو و بسیاری سیاست‌مداران از شنیدن این خبر جا خواهند خورد. باید منتظر باشیم واکنش‌ها را ببینیم. هرچند به خاطر تکنیکی بودن موضوع ممکن است توجه رسانه‌ها را چندان جلب نکند.
سوم این که دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی می‌تواند ادعا کند که ایران را زیر یک چتر امنیتی بین‌المللی و معتبر قرار داده. البته، در صورت تخلف در راستی‌آزمایی‌ها، قاعدتا با همان شورای امنیت روبرو خواهد بود.
تصور من این است که آقای ظریف پیش از طرح این موضوع، هماهنگی‌های لازم را برای گفتن آن با کشورهای طرف مذاکره انجام داده باشد.
خبر را این جا بخوانید:
http://www.bbc.co.uk/…/…/150308_l10_zarif_nuclear_talks_unsc
http://www.bbc.co.uk/…/…/150308_l10_zarif_nuclear_talks_unsc
